کلامی از حضرت حاج سید علی اشرف صادقی

باید اعمال حسنه و کارهای نیک و تقوا و پرهیز و عمل اخلاقی و دینی و طریقتی را از پیر و اولیاء فرابگیریم و عمل نماییم تا رستگار شویم . کسانی که در ظواهر حرکت می کنند یعنی ریا و تزویر و خودنمایی می کنند ُ دیری نمی گذرد که از حالت طریقتی خسته شده و افت می کنند و از طریقت دوری می کنند َ مانند چند نفری که در این حالت بودند و برای شما تجربه شدند ُ البته چنان چه سالکی ظاهرا و باطنا در صفت بود ُ نورا علی نور است .

کلامی از حضرت حاج سید علی اشرف صادقی

نماز و فلسفه آن را سبک نشمارید . قرآن را سبک نشمارید . قرآن را برای عروسی ُ استخاره و ماشین نپذیرید . ما زقرآن مغز برداشتیم . مغز را بردارید . نامه خدا را بخوانید . خدا نامه ای برای ما فرستاده که می فرماید ( ناس ) یا می فرماید ( مومن ) . کسانی که ایمان آورده اید . تو که ایمان آورده ای ُ چطور دستور خدا را عمل نمی کنی ؟ اگر پدرت نامه ای برایت بنویسد که من در تهران ُ تو در امریکا و تو می گویی من فرزند اویم ُ می توانی انجام ندهی ؟ وجدانت می گوید : یک روزی خودم پدر می شوم . آیا پدر راضی و خوشنود نخواهد شد ؟ پس نامه خدا را بخوانید و انجام دهید ُ ضمن اینکه خودمان خوشنود می شویم او نیز خشنود و راضی می شود .

اندیشیدن

با خودم می اندیشم که من چقدر خوشبختم که مورد عنایت حق قرار گرفته ام و نور طریقت به من تابیدن فرموده تا خودم را دریابم  

با خودم می اندیشم من چقدر می توانم موفق باشم اگر دست از ریسمان طریقت برندارم  

با خودم می اندیشم من چقدر در معرض خطرم اگر نفسم را رها نکنم  

و با خودم می اندیشم دنیا چقدر زیباست اگر هدفم را گم نکنم و محبت چه کیمیایی است اگر معشوقم را ...

در مدح حضرت پیر

ذکر حق از لبانش دم به دم                          قصه غصه درویش هم و غم  

شد چراغ ها روشن از پیر غریب                    شکر حق مهر او ما را نصیب 

تا زدیم خیمه در کویش مقیم                       سفره ها بگشود و ما گشتیم نعیم  

درب میخانه گشود انعام کرد                        جام ها نوش خاص و عام کرد  

می دهد جام ها امشب بی شمار               تا ز سر بیرون کند درد خمار  

دور شمع پروانه ها مستی کنند                   وا رهند و دور از هستی کنند  

حمزه ای دارد امید بارش دهند                     گوشه ای از کوی دلدارش دهند