یکی از بایسته های سلوک ، ایمان و اعتماد راسخ به طریقت و راهی است که سالک در آن گام نهاده است که لازمه این ایمان ، اهتمام و جدیت برای پیشبرد و عدم بازگشت است .
در اینجاست که حضرت حاج سید علی اشرف صادقی می فرمایند: ( بابا اگر می توانی بیا و گرنه جنس بدل در مقابل تیزآب از بین می رود )
آری طریقت مس را به طلا تبدیل می کند اما باید مس باشیم تا انتظار طلا شدن را داشته باشیم
یکی دیگر از افت های فکری و اندیشه ای برای سالکین ، خودمحوری و تعمیم یافته های اندک خود به همه حوزه ها و ساحت هاست . در حالیکه اولا برای صحیح بودن دریافت هایش ملاکی در دست نیست و ثانیا نباید بپندارد دیگران از این بهره ها بی نصیب بوده اند .
لذا سالک واقعی از لجاجت و تاکید بی مورد بر صحیح بودن عقایدش پرهیز می کند و تلاش می نماید درستی افکارش را با اعمال درست و منطبق بر طریقت نشان دهد .
بزرگترین آفتی که در خطر سالکین طریقت است ، تغییر توجه از هدف به اطراف است .
مراقب باشیم دیگران ، رفتارشان ، برخوردهایشان ، دیدگاه هایشان و بازیهایشان ، نگاهمان ، توجهمان و یادمان را از خودمان و راهمان منحرف نکنند . چه بسا بسیاری از رفتارهای دیگران محکی است برای ثابت قدمی ما