امروز در مکتب حضرت پیر و در حرمش و در کوره شور فقرا بار دیگر عظمت ایشان را دیدم و یافتم طریقت و درویشی نه به سخن و حرف است بلکه به عمل است و عشقی است تلخ و شیرین که اگر تحمل تلخی داشته باشیم به شیرینی وصال می رسیم پس آماده باشیم اگر تلخی های رفتار خودمان که در اعمال دیگران تجلی می کند و به ما بازگردانده می شود آزارمان بدهد به همان میزان از وصال او و کمال خود بازمی مانیم .
مولای مهربانی ، آقا جان کمکمان کن تا فقط به تو و وصالت بیندیشیم و خودمان را از خودمان برهانیم
سلام بر دل پر شور شما و هرکه به عشق پایبند است!
این آرزوی قلبی و دوردست مانده ی من است که خودم رها شوم و وصل جانان برسم .از باغبان شهریار خواستم تا شاخ و برگ اضافی جان و تنم را حرص کند تا من هم لایق وصالش شوم .آه که چه سخت است اگر پیر مدد نرساند!