طریقت و آرامش

اصلی ترین گمشده بشر از بدو هبوط حضرت آدم بر زمین خاکی ، آرامش است . آرامش نه گمشده زندگی که گمشده روح آدمی است و هرچه در پیچ و تاب زندگی می لولد دغدغه و استرس و اظطراب او دوچندان می شود . بشر در مقاطع مختلفی از زندگی خود آسایش را جایگزین آرامش نمود و به جای حیات طیبه باطنی به حیات زودگذر دنیوی و ظاهری روی آورد . حضور مداوم انبیاء و اولیا الهی و تلاش مظلومانه ایشان نیز فقط برای بازگشت آرامش به روح بشریت بوده است چرا که  آدمیان دارای آرامش دنیایی را خواهند ساخت که در آن اضطراب جایی ندارد . اما افسوس که بزرگترین شیطان یعنی ( نفس ) مانع از تحقق این آرمان الهی شد .

اما طریقت در استمرار رسالت انبیا و اولیای الهی و با بهره مندی از ساختاری اندیشمندانه و راهبردی عاشقانه تحفه ای را برای جهان به ارمغان آورده است که می تواند مرحمی بر زخم های بشریت دور از معشوق باشد . طریقت با درنوردیدن مرزهای خشک و بی حاصل دنیای دون و ساختن کیهانی هوشمند و مملو از اقیانوس های مهر و محبت و اندیشه و عشق ، سیستمی را بنیان نهاده است که آدمیان در آن در جستجوی آرامش نیستند بلکه در حال اشاعه آرامش هستند . در سیستم هوشمند طریقت که با مدیریت عاشقانه توام با شفقت ( پیر ) اداره می شود سالکین برای رهایی از تمامی مواردی که موجب دغدغه است یاری آگاهانه می شوند . در این سیستم آسایش در خدمت آرامش است ؛ تعادلی عارفانه در زندگی سالکان تجلی می یابد که دنیا و عقبی در کنار هم برای تعالی سالک و دست یازیدن به حبل المتین معشوق مورد بهره برداری قرار می گیرند .

در طریقت علویه قادریه صادقیه به عنوان مترقی ترین و پویا ترین طریقت ، نه دنیا فراموش می شود تا رهبانیت فراگیر شود و نه آخرت ساقط می شود تا لا ابالی گری دست مایه گردد؛ .بلکه سالکین ، روح و باطن را به معشوق می سپارند و امور معمول را برای گذران سفر دنیوی به کار می گیرند .

قافله سالار طریقت علویه قادریه صادقیه ، حضرت حاج سید علی اشرف صادقی با اشراف بی نظیرش بر کنش های روح بشر و شاه راه های سلوک می فرماید : ( دست به کار و دل به یار باشید ) . در این هنگامه آگاهانه است که سالک با آرامش ناشی از اتصال قلبی به معشوقش می تواند بر کاستی ها و کندی ها و کوتاهی های معمول و مرسوم دنیایی غالب و فائق آید . سالک در این طریقت می داند صرفا آرامشش در گرو ( الا بذکر الله تطمئن القلوب ) است و به دنبال مفر های دیگری برای یافتن آرامش نیست . همه ظواهر دنیا برایش صرفا وسیله است و هیچ منبع قدرتی را غیر از جبروت حق کرنش نمی کند . سالک در طریقت علویه قادریه صادقیه به دلیل تربیت عاشقانه و عارفانه ، انسان را مستحق محبت و عشق و خدمت می داند و با فرض ( امر به معروف و نهی از منکر ) در مجاهده ای مستمر برای استقرار نظام عشق در تعاملات فردی انسان هاست . سالک این طریقت معظمه به دلیل نوع نگرشش به هستی که منبعث از اشراف ذات حضرت پیر بر اعمال و رفتار و سکناتش می باشد ، هیچگونه مزاحمتی برای دیگران و حتی برای مجموعه هستی ندارد و همه از دست و زبان او در آرامش خواهند بود .

سالکین طریقه علویه قادریه صادقیه عشق و محبت و خدمت به بندگان خدا را وظیفه ای طریقتی برای خود می دانند و از رهگذر این نگاه متعالی از هیچ کس نمی رنجند و هیچ کس را نمی رنجاند . او می داند تمامی پژواک ها و کنش های افعالیش به سوی او باز می گردند حتی اگر در فکر و اندیشه اش پرورانده شود ، لذا همیشه در طهارتی دائمی روح و اندیشه و جوارحش را می پالاید تا جریان نشاط آفرین آرامش روح هیچ بنده ای را آشفته نسازد .

پیر روشن ضمیر و واصل ما حضرت حاج سید علی اشرف صادقی در راستای تسری آرامش به تمامی ابعاد زندگی سالکین ، پای را از عرصه سلوک فردی فراتر می گذارند و حتی سالکین را به پاسداشت طبیعت نیز ملزم می دارند و می فرمایند ( درویش ضایعات ندارد ) و این یعنی احترام متقابل اسان و هستی و تحقق اشرفیت انسان بر هستی ؛ چرا که لازمه اشرفیت ،عقلانیت است  و انسان عاقل محیط زیستش را نمی آلاید تا زمینه آرامش محیطی دیگران را نیز بر هم نزند و البته در بینش سالکین طریقت علویه قادریه صادقیه محیط و پیرامون ما نیز زنده و پویا و شاهد افعال و اعمال ماست و نهایت اینکه سالک این طریقت مدام خود را در معرض ارزیابی و تفحص می داند و برای سربلندی در تمامی شئونات پاک و طیب زندگی می کند که ثمره اش آرامش است .و حتی مرگش که نوعی سفر است در نهایت آرامش صورت می گیرد .