باز هم مثل همیشه و برای نمی دانم چندمین بار دلم که به دامت اسیر است باز هم هوای تو را دارد . هر چه می گویمش که تو از صادق جدا نیستی ُ نمی پذیرد و مدام بهانه ذکر و سما شما را از من درمانده می گیرد ...
به خودم که می اندیشم می بینم دل درست می گوید تو از من جدا نیستی و مدام با منی اما من شاید هنوز در زیر غبار نفس پنهانم و در توهم خویش ُ خود را درکنارت می بینم .
آخر همانگونه که ان الصلوه تنهی عن الفحشا و المنکر است . مرید صادق نیز باید صادق گونه باشد چه در اعمال و رفتار و چه در اندیشه و پندار . اما مولای من بدون تعارف و در محضرت اعتراف می کنم هنوز تا صادق شدن خیلی راه دارم . اما عاجزانه از محضرت می خواهم که همت بدهی تا از خودم خلاصی یابم و به تو که الهی هستی بپیوندم .
بابا صادق جان خیلی از دست خودم به ستوه آمده ام ُ همه را می توانم از خودم دور کنم یا با آن ها به شکلی دیگر رفتار کنم اما توان مقابله با نفسم که هر لحظه به شکلی بر من جلوه گری می کند را ندارم . اخیرا و به شدت گرفتار عجب شده ام نمی دانم چرا در دلم احساس می کنم که نسبت به دیگران برترم و یا اگر کسی از من تعریف و تمجیدی می کند خیلی به دلم می نشیند . آخر عزیز من قبلا فقط شما را شایسته تقدیر و تمجید می دانستم اما اکنون چه بلایی بر سرم آمده که می خواهم از من نالایق هم تمجید شود نمی دانم . قبلا فقط کلام شما را می پسندیدم و اگر کسی اظهار نظر می کرد می پنداشتم سخنان شما را برایم می گویند اما اکنون نفس هیچ کس و هیچ سخنی را غیر از خودم و کلام خودم - که متکبرانه فقط آن را صحیح می داند- نمی توانم بپذیرم
کمکم کن تا از شر خودم رهایی یابم
صفت عاشق صادق به درستی آن است
که گرش سر برود از سر پیمان نرود