کارکردهای روزه در طریقت علویه قادریه صادقیه

دل هر سالک و مرید در طریقت محل و مامن عشق به پیر است . محلی که می باید عاری از هر پلیدی و نفاق و پلشتی باشد تا عشق پیر در آن تجلی کند و از کوزه همان برون ریزد که در اوست . 

برادران و خواهران عزییز هم طریقتی و پویندگان معرفت ُ حریم عشقمان را با کینه و بغض و دورویی و نفاق تنگ نکنیم که اگر اینگونه باشد ناچارا عشق از دل ما بیرون می رود و بدون اینکه متوجه باشیم محبوبمان را از دست داده ایم و به جای آن مجموعه ای از بدی ها را در دل و اندرونمان جمع کرده ایم .  

یکی از کار کردها و بایسته های روزه در طریقت علویه قادریه صادقیه و شاید از بدیهی ترین فلسفه های روزه آن است که  ( ببخشیم ). همه و همه را ببخشیم تا دلی آیینه وش داشته باشیم و بتوانیم انتظار ورود نور و تجلی عشق را داشته باشیم . پیر عظیم الشان ما می فرماید : ( اگر به اندازه یک ذره کینه کسی را در دل داشته باشید نمی توانید سلوک کنید ) پس دور ریختن کینه و بغض و بدی ها مقدمه سلوک است و بهترین راه و زمان برای این امر مهم ُ هنگامه روزه داری است که همانا بردباری و صبر است .  

پس همت طلبیم تا روزه داری ما صرفا رژیم غذایی نباشد و بردباری و صبری باشد که نتیجه آن افزایش آستانه تحمل و بخشش ما باشد . انشالله  

البته علاوه بر مورد فوق روزه در طریقت علویه قادریه صادقیه کارکرد زیبای دیگری نیز دارد که عبارت از لذت بردن از روزه است . یعنی سالک این طریقت در ماه مبارک رمضان روزه را از روی ناچاری و صرفا برای ادای تکلیف نمی گیرد بلکه روزه را برای ریاضت و تمرین عاشقانه زندگی کردن و عارفانه دیدن می گیرد لذا روزه در نزد این سالکان با طعم سختی و تشنگی و گرسنگی توام است اما عمیقا دارای بار معرفتی است و این بدان معنا است که تن خاکی را می توان با چاشنی روزه عاشق و آسمانی کرد .  

لازم به ذکر است سالک طریقه علویه قادریه صادقیه صرفا به روزه ماه مبارک رمضان اکتفا نمی کند بلکه در طول سال تمامی دوشنبه ها و پنجشنبه ها را به سنت رسول مکرم اسلام ( ص ) نیز روزه می گیرد تا نفس خود را تادیب نماید و محل تجلی نور الهی نماید