بخشی از اندرزهای شیخ عبدالقادر گیلانی

ای سالک ، کجاست بندگی خدای عزوجل ؟ به حقیقت بندگی کن . تو بنده فراری  از اربابت هستی ، به سوی او برگرد و با رضایت کامل فرمانش را گردن بنه . آیا خدا برای بندگانش کافی نیست ؟

وقتی بندگی تو به مرحله صدق و صحت رسید به مقامی نائل می شوی که خدا ترا دوست بدارد و محبت خود را در دلت تقویت کند و بدون هیچ رنجی و زحمتی به مرتبه قرب خواهی رسید و اگر تمام درهای امید به روی تو یسته شود باکی نداری و به درگاه کسی جز خدا روی نخواهی آورد.

ای سالک صبر خیر فراوان و نعمت های بسیار و حسن عاقبت و پاداش نیکو در پی دارد.

برشما زیارت اهل قبور به عنوان تنبه و دیدار افراد صالح و نیکوکار لازم است. دین شما با چهار عامل از دست می رود: اول ، عمل نکردن به آنچه آموخته اید. دوم ، عمل کردن به آنچه نیاموخته اید. سوم ، آنچه را که نمی دانید در صدد فراگرفتن آن نیستید و جاهل و نادان باقی می مانید. چهارم ، از یاد دادن آنچه می دانید به دیگران خودداری می کنید.

ای سالک ، در مجالس شادمانی به قصد شادمانی از یاد خدا حاضر شوید نه به نیت معالجه اندوه های ظاهر.

خداوند شما را بیهوده نیافریده ، برای بازی و لعب خلق نکرده ، شما را برای خوردن و نوشیدن و خوابیدن و تولید مثل به وجود نیاورده است. ای سالک از این غفلت به خود آیید با قلب و خلوص به سوی خدا گام بردارید

ای سالک اگر اراده انجام کاری را نمایی ، خداوند وسیله اش را برای تو مهیا می سازد .برای حصول موفقیت نیت باطنی لازم است نه درخواست ظاهری. این امری است که به عالم معنوی بستگی دارد نه به ظاهر . اگر برای سالکی این امر به کمال برسد توان معنوی و قدرت باطنی بدو روی می آورد. ذره اش کوهی ، قطره اش دریایی ، اندکش بسیاری و فنایش بقا می شود.

ای سالک هرگاه خداوند با دیده عنایت بنده ای را بنگرد ، خود راهنما و طبیب او می شود و با حفظ تمام عوامل معنوی آنان را بری هدایت و ارشاد به سوی مردم گسیل می دارد. بدانید این قرآن و علم در صورتیکه بدانها عمل نکنید حجت و دلیلی است عیه شما . در اندیشه قیامت باشید .فرمانروایی های دنیوی سپری می شود و همگان از درویش و پادشاه در پیشگاه خداوند حاضر می شوید. دلیری سالکین و صالحین در مصاف و جدال با نفس و شهوات نفسانی به ثبوت می رسد و دلیری خواص به ترک دنیا و آخرت و غیر از لقاالله چیزی نطلبیدن معلوم می گردد.

ای سالک بیدار شو پیش از آنکه به بیداری مجبور گردی. اگر توانگری می خواهی خاکساری و فروتنی کن . اعمال و رفارت را به زیور خلوص و صداقت آراسته گردان . حرصت را در جمع مال دنیا ترا نزد خدای تبارک و تعالی رسوا می کند و در نزد خلق بی قدر.

رسول گرامی (ص) می فرماید : شادمانی مومن در چهره اش هویدا و اندوهش در اندرون است. مومن بسیار تفکر می کند ، بسیار می گرید و کم می خندد . مومن جز به دیدار حق به هیچ چیز دیگر شاد نمی گردد.

ای سالک خداوند را آیینه خود قرار بده ، آینه قلب و باطنت ، آینه اعمالت ( به من نزدیک شو ، آنوقت در خود چیزی خواهی دید که دور از من نخواهی دید. دنیا دوستی را در خانه ات بگذار و به سوی من بیا )

هرگاه از خدا خوف نداشته باشی در دنیا و آخرت امن و آسایش نخواهی داشت. دل آگاه از خدا خوف دارد. دنیا خاص گروهی و آخرت ویژه گروهی دیگر . خدا خاص دسته ای است که عبارتند از : مومنین ، عارفان ، دوستان ، پرهیزگاران ، خداترسان ، اندوهگینان ، دل شکستگان به خاطر رضای خدا . ذات خدا را همواره برابر دیدگان باطن خود دارند .

بارخدایا ، ما را به خودت نزدیک گردان و ما را از درگاه خود دور مکن .