ویژگی های حضرت حاج سید علی اشرف صادقی

از ویژگی های کم نظیر حضرت حاج سید علی اشرف صادقی که لازمه مقام والای معنوی ایشان بود ُ صداقت مطلق حضرتشان بود  

صداقتی که در مواجهه با هیچکس هیچگاه تغییری نیافت و همه را با روح بی آلایش و قلب مملو از صداقت بی کینه اش پذیرا بود .  

هر کس که ادعای مریدی و منسوبی ایشان را دارد ُ باید شاخصه اش صداقت باشد

حضرت پیر و تفسیر

روزی در محضر حضرت پیر بودیم . ایشان قرار شد که به تفسیر یکی از سوره های مبارک قرآن بپردازند و... 

اما وقتی که قاری شروع کردند به تلاوت آیات مبارکه سوره مریم ُ آنچنان حضرتش منقلب شدند که نتوانستند هیچ کلامی را افاضه فرمایند . فقط گریه بود و اشک و شور  

اما تفسیر زیبایی بود . تفسیری که بدون کلام بود و ... 

 متوجه شدم برای تفسیر قرآن علاوه بر علوم ظاهری باید درهای معرفت و نور هم به روی انسان گشوده شده باشد تا بتواند مغز قرآن را بشکافد

اللهم صل علی محمد و آل محمد

تصویر حضرت حاج سید علی اشرف صادقی

                                                            

شما برای این تصاویر عنوان بنویسید

ادامه ویژگی های حضرت حاج سید علی اشرف صادقی

...حضرت حاج سید علی اشرف صادقی جامع تمامی صفات پسندیده الهی بودند و سالکین با روئیت ایشان به دلیل اینکه منبع فیض الهی بودند به یاد خداوند سوق می یافتند و از هم نشینی و مجالست با ایشان صرفا بهره معنوی می بردند . اما در راس تمامی ویژگی های بی نظیر ایشان ( صداقت ) و ( صادق ) بودن حضرتش زبانزد خاص و عام است. ویژگیی که با نام ایشان عجین بود و هست و با تداعی نام حضرت پیر در ذهن همه خود نمایی می کند آنچنان صداقتی که هیچگاه هیچ کس غیر از خلوص نیت و صداقت از ایشان عملی را ندیدند  

حضرت پیر در تمامی ادوار زندگی پر خیر و برکتشان به سبک اجداد طاهرینش همیشه خاکی و بدون تکلف بودند و هیچگاه چشم طمع به مال و اندوخته و موقعیت مریدان و محبان و منسوبین ندوختند و با عزت نفس مثال زدنی بر تمامی ذخایر مادی و معنوی هستی دست یافتند  

ایشان تمامی عزم و اهتمام خود را صرفا برای ارشاد جوانان و نوجوانان و علاقمندان به عرفان به کار بسته بودند و هیچ چشمداشتی نیز جز عمل صالح از مراجعین نداشتند و هیچ وقت از کسی برای گره گشایی هایی که در زندگیشان ایجادمی کردند چیزی را مطالبه نکردند  

همچنین با سلطه مثال زدنی که بر ابعاد وجودی خود داشتند هیچگاه اجازه ندادند (من ) در سلوک ایشان جایگاهی داشته باشد و همیشه و همیشه خدا را ناظر بر اعمال می دانستند وهمه را فقط به سوی خدا می خواندند و از دعوت به سوی ( خود ) به شدت پرهیز نمودند