هر چه هست اوست

خیلی از مواقع با خودم می اندیشیدم که مگر ممکن است کسی که سال های زیادی در طریقت زحمت می کشد و سلوک می کند ، روزی از مسیر جا بماند و به هوایی دیگر برود  ؟

اما سیرهای اخیرم و آنچه که در محضر بزرگان آموختم این بود که بسیاری از جاماندگان در طریقت از ابتدای امر با گام های استوار پا پیش ننهادند و آنگونه که باید دل نداده اند و احتمالا بر اساس شک و تردید و گاهی ایمان و گاهی بی خیالی گذران عمر کرده اند و برخی دیگر نیز در طول مسیر بدون اینکه بدانند و با تکیه بر توهمات و گاها عجب و خود برتر بینی راهی را گزیده اند که به خیالشان راه برتر است اما در واقع راه انحراف بوده است .  

برای اینکه در این وادی نیافتیم و نبازیم ، در تمام احوال باید خود را در میدان جاذبه لا یتناهی پیر قرار دهیم و در هر شرایطی از توجه به خود غافل شد چرا که در عالم زیبای عشق ، خود وجود ندارد هر چه هست اوست