یکی دیگر از آفت هایی که در کمین سالکین طریقت قرار دارد و بیشتر مبتلا به افرادی است که از سطح دانش بالایی برخوردار هستند این است که حالات و احوالات خود و یا دیگر سالکین با حالات و احوالات عرفایی که در کتب پیشین نقل شده است تطبیق می نمایند .
به عبارتی ملاک تمیز حالات افراد را سخن پیشینیان می دانند . در حالیکه بازهم به دلیل تفاوت های فردی سالکین َ شرایط متفاوت زمان و مکان و همچنین آداب طریقت ها و از همه مهمتر دستورات حضرت پیر َ قطعا باید احوالات افراد با هم متفاوت باشد و ما هیچ سندی نداریم که مثلا احوالات من حتما باید مانند مولوی باشد یا چرا شیخ ابوالحسن اینگونه بود ولی فلانی آنگونه است .
این همان مفهوم مبنایی است که حضرت پیر غریب َ حاج سید علی اشرف صادقی می فرمودند : بابا عارف به دیگران نباشید عارف به الله باشید .
یکی از آفت هایی که در طی طریق ممکن است سالک را دچار تشویش نماید و یا او را از هدف و غایت خود دور نماید َ تغییر توجه از پیر به سایر افراد طریقت به ویژه پیشکسوت ها می باشد .
بعضا سالک به دلایل مختلف نسبت به عملکردها و رفتار برخی از پیشکسوت های طریقت توجه بیشتری می نماید و حتی از آن ها الگو برداری می نماید در حالیکه احوالات سالکین به دلیل تفاوت های فردی و تفاوت در مراحل طریق قابل الگو برداری و همچنین قضاوت نیست.
در طریقت فقط می باید دل در کف پیر نهاد و غیر از ایشان با هیچ کس رابطه مریدی و تربیتی نداشته باشیم .