یکی از ویژگی های حضرت حاج سید علی اشرف صادقی ( پیر غریب ) تسلط کم نظیر ایشان بر شیوه های تربیتی مبتنی بر طبایع انسان ها بود . حضرتشان به دلیل نامتناهی بودن ذات مبارکشان و اشرافی که بر ابعاد روحی سالکین داشتند ، هرفرد را متناسب با نیاز های خود سلوک می دادند .
توانایی های علمی ایشان و اشراق های منورانه اش هیچگاه مانع از سادگی اش نمی شدو می توانست به مانند اجداد طاهرینش در مواجهه با عامه مردم از جنس مردم عامی باشد و به مانند ایشان در برابر حضرت حق زانو بزند .
جوانی را بزرگترین سرمایه می دانست و جوانان را بیش از همه دوست می داشت . نگاه ژرف بینانه ایشان که به چشمان کودکانه خردسالان گره می خورد دریایی از انتقال اشراق و معنویت ایجاد می کرد تا خردسالان پاک در سنوات بعد سرمایه عظیم عشقی خود را مدیون آن لحظات ناب باشند و...
و شاید اینگونه است که ایشان تا استمرار زمان در روح و جان تاریخ و بشریت زنده هستند و منبع عشق و معرفت
دل بسته ام زیبا صنم ، جانم فدای جان او
من کی شوم قربان او ، جانم فدای جان او
هر عاشقی شیدا کند ، رسوای این دنیا کند
آهو شکن چشمان او ، جانم فدای جان او
این دلبر طناز من گربر دیدگانم پا نهد
خواهم که به زیر قدمت زار بمیرم
هر چند کنی زنده َ دگر بار بمیرم
من طاقت نادیدن روی تو ندارم
مپسند که در حسرت دیدار بمیرم