روزی حضرت پیر فرمودند : پیرم در خلافت نامه ای که به من عطا فرمودهاند در پایان خود را ( خادم الفقرا ) نامیده اند وما نیز اینچنین هستیم ...
آری این نهایت غایت و دوراندیشی یک انسان کامل در کسوت پیر طریقت است که خود را خادم می نامد و می داند تا هیچ کس در این وادی خود سازی ، هوا و هوس جاه و مقام مشغولش نسازد .
در طریقت مبارکه علویه قادریه ، انسان اگر بتواند به بالاترین مقام یعنی انسان کامل نائل شود تازه می شود خادم القرا .
پس مواظب باشیم که واژه های دهان پرکن و نفس پرور ( شیخ و ... ) ما را گول نزند . در این طریقت باید هیچ بود و هیچ شد تا خادم الفقرا بشوی . این ها همه آینه نفس است تا ما را بیازمایند که آیامی توانیم در پس این پرده ها ، پرده گردان را ببینیم یا خود و گذشته خود را فراموش می کنیم و در مسند فراموشی ، شیخیت می کنیم .
بیاییم در خویش باشیم و خود را هر آینه مستوجب عقوبت بدانیم تا نفس ما را به پرتگاه ها سوق ندهد .
یاحضرت پیر ناظر مددی
یکی از کارکردهای سلوک و طی طریق در طریقه معظمه علویه قادریه صادقیه َ تهی شدن از خود و تمامی صفاتی است که به نحوی فرد را در مسند قضاوت پیرامون دیگران می نشاند .
به عبارتی آن کس که به هر دلیلی روی به وادی سلوک می نهد از دیگر وادی های معمول و مرسوم باید خسته شده باشد و نمی توان پایی در عوالم نفسانی و دنیایی داشت و گاهی گامی در وادی سلوک
برخی از مظاهر و یا معیارهای سلوک حقیقی در این طریقت عبارتند از :
۱- به دنبال اظهار نظر در باره دیگران نیست ( درویشی و درخویشی )
۲- هیچگاه خود را از دیگران برتر نمی داند ( حتی اگر برتر باشد )
۳- هیچگاه به داشته ها ُ سوابق و ارتباطاتش نمی نازد و همیشه نگران از دست دادن احوالات فعلیش می باشد
۴- هیچگاه خود را از دست نفس در امان نمی داند و خود را در همه احوالات مستحق عذاب و توبیخ می داند
۵- همیشه و در همه احوال خود را نیازمند سلوک و ریاضت می داند
با توجه به پویایی و تعالی مثال زدنی طریقه مبارکه علویه قادریه صادقیه و انبعاث مبانی آن از شریعت نبوی و طریق علویُ تمامی افعال و اعمال در این طریقت دارای هدف غایی است و سلوک فردی و اجتماعی سالکین بر اساس نقشه ای مشخص به سوی فلاح و اتحاد با معشوق پیش می رود و...
از جمله فعالیت های مورد تاکید در این طریقت ُ وظایف سالک است هم در برابر پیر هم در برابر خود و هم در برابر اجتماع .
سالک فردی است که به دنبال نجات از خود است و به طریقت گام نهاده تا با فرامین و دستورات پیر راه را در پیش بگیرد و ضمن شناخت خود به خدایش نیز برسد . لذا پیر در این طریقت به مثابه معلم و استاد است که حرمت و تکریم او بر سالک از اوجب واجبات است . همانگونه که حضرت امیر المومنین علی (ع ) فرمود : من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا . و مطمئنا منظور حضرتشان از آموختن حرف ُ علوم ظاهر نیست بلکه علم و حرف عاشقی است چرا که به قول مولانا : علم نبود غیر علم عاشقی /مابقی تلبیس ابلیس شقی . و پیر نیز در طریقت غیر از عاشقی چیزی نمی آموزد
همچنین از بدیهی ترین اصول مرتبط با این موضوع در طریقه علویه قادریه صادقیه پذیرش پیر به عنوان پدر معنوی از سوی سالک است چون رابطه پدر و فرزندی از مقدس ترین رابطه های طبیعی است که در آن پدر فقط و فقط به دنبال ترقی و تعالی فرزندش است و فرزند که همان سالک است موظف است نهایت تکریم وکرنش را در برابر پدر خود که می خواهد او را از خاک به افلاک ببرد داشته باشد
ادامه دارد
دل هر سالک و مرید در طریقت محل و مامن عشق به پیر است . محلی که می باید عاری از هر پلیدی و نفاق و پلشتی باشد تا عشق پیر در آن تجلی کند و از کوزه همان برون ریزد که در اوست .
برادران و خواهران عزییز هم طریقتی و پویندگان معرفت ُ حریم عشقمان را با کینه و بغض و دورویی و نفاق تنگ نکنیم که اگر اینگونه باشد ناچارا عشق از دل ما بیرون می رود و بدون اینکه متوجه باشیم محبوبمان را از دست داده ایم و به جای آن مجموعه ای از بدی ها را در دل و اندرونمان جمع کرده ایم .
یکی از کار کردها و بایسته های روزه در طریقت علویه قادریه صادقیه و شاید از بدیهی ترین فلسفه های روزه آن است که ( ببخشیم ). همه و همه را ببخشیم تا دلی آیینه وش داشته باشیم و بتوانیم انتظار ورود نور و تجلی عشق را داشته باشیم . پیر عظیم الشان ما می فرماید : ( اگر به اندازه یک ذره کینه کسی را در دل داشته باشید نمی توانید سلوک کنید ) پس دور ریختن کینه و بغض و بدی ها مقدمه سلوک است و بهترین راه و زمان برای این امر مهم ُ هنگامه روزه داری است که همانا بردباری و صبر است .
پس همت طلبیم تا روزه داری ما صرفا رژیم غذایی نباشد و بردباری و صبری باشد که نتیجه آن افزایش آستانه تحمل و بخشش ما باشد . انشالله
البته علاوه بر مورد فوق روزه در طریقت علویه قادریه صادقیه کارکرد زیبای دیگری نیز دارد که عبارت از لذت بردن از روزه است . یعنی سالک این طریقت در ماه مبارک رمضان روزه را از روی ناچاری و صرفا برای ادای تکلیف نمی گیرد بلکه روزه را برای ریاضت و تمرین عاشقانه زندگی کردن و عارفانه دیدن می گیرد لذا روزه در نزد این سالکان با طعم سختی و تشنگی و گرسنگی توام است اما عمیقا دارای بار معرفتی است و این بدان معنا است که تن خاکی را می توان با چاشنی روزه عاشق و آسمانی کرد .
لازم به ذکر است سالک طریقه علویه قادریه صادقیه صرفا به روزه ماه مبارک رمضان اکتفا نمی کند بلکه در طول سال تمامی دوشنبه ها و پنجشنبه ها را به سنت رسول مکرم اسلام ( ص ) نیز روزه می گیرد تا نفس خود را تادیب نماید و محل تجلی نور الهی نماید
یکی از سئوالاتی که مدام هر سالک باید از خود بپرسد و اتفاقا مورد سئوال غیر طریقتی ها هم نیز هست این است که هدف طریقت علویه قادریه صادقیه چیست ؟ چرا باید در طریقت ورود پیدا کنیم و...؟
اصلی ترین کارکرد طریقت و یا نتیجه طریقت در زندگی اجتماعی و فردی افراد ُ عبارت است از ارتقا کیفیت زندگی . یعنی یک فرد طریقتی خوب زندگی می کند و خوب زندگی کردن به معنی تجملاتی زندگی کردن نیست البته ثروت و دارایی های مادی با طریقت در تضاد نیست اما در طریقت حتی ثروت نیز باید از محل صحیح آن تحصیل شده باشد و در محل صحیح آن نیز هزینه شود . لذا خوب زندگی کردن به معنی لذت بردن معنوی از نعمت حیات است به نحوی که به دلیل بری بودن از صفات غیر الهی هم دیگران از مصاحبت با فرد طریقتی مستفیذ می شوند وهم او از زندگی با دیگران لذت می برد و جالب اینکه هم او از عملکرد خودش راضی است و هم خداوند از او و همه این ها در گرو داشتن قلبی مملو از عشق و محبت و دوستی و خدمت است و...
پس یک طریقتی مدام از رذائل و خصایص نفسانی و شیطانی و غییر الهی به دور است و به سبب این خصیصه دارای آرامشی است که از زندگی و حیات لذت می برد