دستور العملی از حضرت غوث الصادق

.. هر درویشی به صفت رحمانیت خدا پا به خانقاه بگذارد ، مفت باخته . درویش باید بگوید : بار خدایا ، مرا مشمول صفت الرحیم خود قرار بده . خدایا من طوری حرکت کنم که تو از من راضی باشی . وقتی خدا کسی را دوست داشت به او همّ و غم و زجر نمی دهد ، فقط مقداری آزمایش و امتحان می شود . بعد از امتحان شامل صفات الرّحیم خدا می شود وگرفتاری برایش پیش نمی آید . البته گرفتاری هایی که بر اثر سنوات که شامل مسائل پیری است ، معمولی است و در اثر گذشت زمان ، سنگ هم ساییده می شود ، کوه هم ریخته می شود ، درخت هم کهنسال می گردد . انسان هم از این قاعده جدا نیست و نیروی جوانیش نمی ماند .  خوشا به سعادت جوانانی که قبل از این مسائل پاک شوند و خودشان را درست کنند و در فکر پیری باشند