پروردگار عشق

وَه ! ارمغان فرستاده پیرم برای من

گو بی اثر نبوده برایش دعای من

 آن که ودیعه ی جانش سویم روانه کرد

گیرد به مژدگانی لطفش دعای من

با هر نفس که برآمد از نای عاشقم

بر دل سَکینه داده: که دارد هوای من

از مخزن کرامت و اسرار لایزال

اعجاز ساده می کند اینک خدای من

هر کو که سخره بگیرد لطف و عطای دوست

یارب تو مبتلا گردان بر این بلای من !

آه این نوید بهشت از هفت آسمان رسید

آهسته می رسد به کنارم بقای من

وجد سماع و ستایش در خانقاه وصال

بیرون کشد ،ز سرِ شوق ،از تن قبای من

عاری زهر چه گناه و عریان ز مذهبم

در دین او شده قلبم با ربنای من

کُرنش به سمت تو آرم ،پروردگار دل

گر خلف وعده نمودم ،خود دِه سزای من

کُرد غریب زمانه ،پیرم در آمده !

تا بشنوی به صداقت ،از جان ،صدای من

«شیدا» زخود بریده و بر کیش حق شده

فرموده صادقم :بیا ،تحت لوای من ! 

 

با تشکر فراوان از شیدا